1999: ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ
Η επίθεση κατά του ιατρού Σπύρου Διαμαντίδη ούτε τυχαία ήταν, ούτε ανοργάνωτη. Είχε σχεδιαστεί από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά πώς να δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις στην κοινή γνώμη. Από ανθρώπους που έχουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο δράσης και το χρησιμοποιούν με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα σε διάφορες περιπτώσεις.
Αυτό το μοντέλο έχει τρεις άξονες.
Α) Την ποινικοποίηση της καθημερινής ζωής του επιλεγμένου στόχου
Β) Την εμπλοκή της οικογένειας εναντίον του επιλεγμένου στόχου
Γ) Την εμπλοκή της «εκκλησίας» εναντίον του επιλεγμένου στόχου.
Στην περίπτωση του Διαμαντίδη χρησιμοποιήθηκαν και τα τρία αυτά μέσα.
Α) Ποινικοποίησαν την καθημερινή του ζωή κατηγορώντας τον π.χ. για οπλοκατοχή για «αντικείμενα που κατά τον νόμο θεωρούνται όπλα» (ΣΧΕΤ). Κατά τον νόμο 2168/93 όλα τα κουζινομάχαιρα με λάμα πάνω από 7 εκατοστά, όλα τα σπαθιά με τα οποία διακοσμεί κανείς τους τοίχους, ακόμη κι αν δεν είναι ακονισμένα, όλα τα ξιφίδια η άλλα μαχαίρια που αγόρασε κανείς συλλεκτικά από το Μοναστηράκι, όλα τα όργανα προπόνησης του karate όπως nuntsaku, tonfa, sai, bo, katana κ.λπ., τα πιστόλια κρότου και φωτοβολίδων που χρησιμοποιούνται για φωτοβολίδες και διάσωση στη θάλασσα, όλα αυτά θεωρούνται κατά το νόμο όπλα (ΣΧΕΤ).
Αν λοιπόν μετά από μια προσχηματική καταγγελία έμπαινε ο εισαγγελέας στο σπίτι σας, αναλογισθείτε αν θα μπορούσε να σας παραπέμψει για οπλοκατοχή η όχι. Με τον ίδιο τρόπο παραπέμφθηκε και ο Διαμαντίδης και όχι τόσο για την οπλοκατοχή αλλά για τον διασυρμό από τα Μ.Μ.Ε (ΣΧΕΤ).
Άλλο παράδειγμα. Ο Διαμαντίδης είχε στο σπίτι του και μια τσάντα με πολλά ασημένια κοσμήματα επιχρυσωμένα που του είχε αφήσει ο χρυσοχόος αδελφός του για φύλαξη, όταν αναχώρησε στο εξωτερικό (ΣΧΕΤ). Τα κοσμήματα αυτά βάσει του νόμου δεν πρέπει να έχουν χτυπημένο κωδικό του μετάλλου επάνω τους, διότι ούτε αμιγή ασημένια είναι, ούτε αμιγή χρυσά, αλλά κυρίως δεν προορίζονται για πώληση, παρά μόνο για επίδειξη από τους πλασιέ. Ήταν λοιπόν καθ’ όλα νόμιμα. Παρόλα αυτά ο Διαμαντίδης παραπέμφθηκε για λαθρεμπορία (ΣΧΕΤ), από την οποία βέβαια μετά από πολλές περιπέτειες απαλλάχτηκε (ΣΧΕΤ), αλλά εκείνο που έμεινε ήταν ο διασυρμός από τα Μ.Μ.Ε και η αρνητική εικόνα (ΣΧΕΤ). Κατ’ αυτό τον τρόπο, μπορεί να μπλέξει άσχημα κανείς, με πολλές υποθέσεις, και να διασύρεται χωρίς ουσιαστικό λόγο. Με τον ίδιο τρόπο και τον ίδιο μηχανισμό, δημιουργήθηκε μια πλειάδα υποθέσεων κατά του Διαμαντίδη, από τις οποίες έχει αθωωθεί μέχρι σήμερα (ΣΧΕΤ), αλλά ο διασυρμός παρέμεινε.
Β) Ο Διαμαντίδης το 1995 που έγινε η επίθεση εναντίον του, είχε 2500 συνεργάτες, γιατρούς, φαρμακοποιούς, οδοντιάτρους και κτηνιάτρους, που ήταν όλοι μαθητές του από το Ινστιτούτο Ερευνών και Εφαρμογών Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. (ΣΧΕΤ) Μερικοί από αυτούς είχαν οικογενειακά προβλήματα, δικαστικές διαφορές, καυγάδες κ.λπ. με μέλη της οικογένειας τους, όπως συμβαίνει πολύ συχνά και στις καλύτερες οικογένειες, όπως συνηθίζουμε να λέμε. (ΣΧΕΤ) Τέτοιες διαπλοκές στις οικογενειακές σχέσεις είναι για τους σκευωρούς η καλύτερη ευκαιρία για τα σχέδια τους και δεν την αφήνουν ανεκμετάλλευτη. Τις οικογένειες αυτών των συνεργατών του προσέγγισαν αυτοί που έστησαν την υπόθεση εναντίον του και τους έπεισαν να βγουν στα τηλεοπτικά κανάλια και να λένε ότι δήθεν ο Διαμαντίδης έκλεψε τα παιδιά τους και τα έχει αιχμάλωτα σε κοινόβιο (ΣΧΕΤ). Το σενάριο αυτό είναι πολύ μελό και κυρίως δημιουργεί φόβο και αρνητικότητα. Οι αντιδικούντες με τα παιδιά τους συγγενείς άλλο που δεν ήθελαν, αφού με αυτό τον τρόπο πετύχαιναν να διασύρουν και να καταστρέψουν τα παιδιά τους στην πηγή. Δηλαδή στο επάγγελμα και την κοινωνική τους εικόνα. Όσο για τον Διαμαντίδη, τι τους ένοιαζε. Έτσι κι αλλιώς κι εκείνος ήταν εχθρός τους αφού έδινε επιστημονική στέγη και πελατεία στους εχθρούς τους, δηλαδή στα παιδιά και τα αδέλφια τους. Πρακτικά δεν είχαν παρά να ακολουθήσουν τις οδηγίες του μέντορα τους. Να βγαίνουν με πλακάτ μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, κάθε φορά που ο Διαμαντίδης διοργάνωνε μια επιστημονική εκδήλωση, μια συνέντευξη τύπου η εμφανιζόταν στο δικαστήριο και να παρουσιάζονται σαν πάσχοντες που ο Διαμαντίδης δήθεν έκλεψε τα παιδιά τους (ΣΧΕΤ).
Να λοιπόν πως στήθηκε το δήθεν κοινόβιο.
Γ) Το χαλκείο των σκευωρών δεν ικανοποιείται εύκολα. Για την πλήρη εξόντωση του στόχου του, θέλει να τον εμφανίσει ακόμη σαν εχθρό και απόβλητο της εκκλησίας. Επειδή όμως η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος δεν ασχολείται με σκευωρίες κατά μελών του ποιμνίου της, έπρεπε να βρουν ένα πρόσχημα, έναν εκκλησιαστικό μανδύα για να καλύψουν την πράξη τους. Έτσι επιστρατεύουν μια παρεκκλησιαστική οργάνωση. (ΣΧΕΤ) Αυτή η οργάνωση έχει σαν σκοπό βάσει του καταστατικού της, να προστατεύσει τα θύματα υποτίθεται των παραθρησκευτικών οργανώσεων και να βοηθήσει τις οικογένειές τους (ΣΧΕΤ). Πρέπει, λοιπόν, πρώτα η επιστημονική ομάδα Διαμαντίδη να χαρακτηριστεί ως παραθρησκευτική οργάνωση και μετά να «παρέμβει» η οργάνωση για να «σώσει» τα θύματα. Αφού, όμως, η ομάδα Διαμαντίδη είναι μόνο ιατρική και ασχολείται μόνο με την επιστήμη της ομοιοπαθητικής, πως μπορεί να γίνει αυτό; Η συνταγή είναι απλή και την εργολαβία αναλαμβάνει η ίδια η παρεκκλησιαστική οργάνωση. Η οργάνωση που θα τιμωρήσει με δημόσια διαπόμπευση την «παραθρησκευτική» οργάνωση αναλαμβάνει και να της κολλήσει τη ρετσινιά της «παραθρησκευτικής οργάνωσης». Απλά πράγματα. Ένα μέλος της παρεκκλησιαστικής οργάνωσης, γράφει ένα βιβλίο όπου αποφαίνεται ότι: «Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί υπεραραιωμένα φάρμακα, όπου δεν μπορεί να ανιχνευθεί η χημική ουσία του φαρμάκου. Άρα η δύναμη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι ενεργειακή και ως μη ελεγχόμενη, είναι σατανική. Οι δε ομοιοπαθητικοί γιατροί είναι αιρετικοί, ως χρησιμοποιούντες σατανικές δυνάμεις για την θεραπεία» (ΣΧΕΤ). Και όλα αυτά εν έτει 2002 και άσχετα με το γεγονός ότι αν η ενέργεια του ομοιοπαθητικού φαρμάκου ήταν σατανική, τότε θα κατάστρεφε και δεν θα θεράπευε, όπως γίνεται στην πραγματικότητα. Αφού λοιπόν η παρεκκλησιαστική οργάνωση βρήκε τη φόρμουλα να χαρακτηρίσει τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς αιρετικούς, άρα και τον πιο δραστήριο και δυναμικό εκπρόσωπο τους, τον Διαμαντίδη, δεν απόμενε παρά η τελική πράξη αυτού του δράματος, δηλαδή το άναμμα της πυράς των Μ.Μ.Ε και το στήσιμο του Διαμαντίδη επί της πυράς. Έτσι και έγινε.
Να λοιπόν και το σενάριο της «αίρεσης».
Η ίδια πρακτική και μεθόδευση εφαρμόστηκε και σε άλλες περιπτώσεις, και πριν αλλά και μετά την υπόθεση Διαμαντίδη. Είναι άραγε τυχαίο αυτό;
Όλα όσα αναφέρονται εδώ δεν είναι απλώς θεωρίες. Είναι αποδεδειγμένα μέσα από επίσημα δικαστικά έγγραφα (ΣΧΕΤ) και κασέτες με συνομιλίες των χαλκευτών (ΣΧΕΤ), που σήμερα είναι νόμιμες και διαθέσιμες για κάθε νόμιμη χρήση. Έγιναν δε νόμιμες διότι κατατέθηκαν στο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στον τακτικό ανακριτή και στο Εφετείο Αθηνών που διέταξε πραγματογνωμοσύνη (ΣΧΕΤ). Η πραγματογνωμοσύνη έγινε από πραγματογνώμονα, ο οποίος διορίστηκε από το Εφετείο Αθηνών και οι κασέτες αποδείχθηκαν γνήσιες και άρα νόμιμο αποδεικτικό μέσον (ΣΧΕΤ). Με αυτές ο Διαμαντίδης απέδειξε μεγάλο μέρος της αθωότητας του, αλλά κυρίως αποδείχθηκε η σκευωρία που στήθηκε εναντίον του και οι μηχανισμοί της σκευωρίας. Έτσι είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς: μήπως υπάρχει ένας μηχανισμός και μια ομάδα ανθρώπων που αναλαμβάνει συμβόλαια ηθικής και κοινωνικής εξόντωσης ανθρώπων; Μήπως δεν αποσκοπούν στον φυσικό θάνατο των ανθρώπων στόχων τους, αλλά στον περισσότερο επώδυνο και βασανιστικό ηθικό και κοινωνικό θάνατο;
(δημοσιεύθηκε 5.2.01)
